عشق من و تو؟! آه... اين هم حکايتي است

ديريست گاليا!

در گوش من فسانه ي دلدادگي مخوان!

ديگر ز من ترانه ي شوريدگي مخواه!

ديرست گاليا! به ره افتاد کاروان

...

هوشنگ ابتهاج

پ.ن: خیلی وقت پیشترها که دنبال یک اسم برای نوشتن در دنیای مجازی بودم، دیدنِ این شعر باعث شروع شد...
"گالیا" نام دختری ارمنی، یا اسم قدیم کشور فرانسه (+) ، به قول دوستی به روسی یعنی «سیب سرخ» یا هر چه که می خواهد باشد، برایِ من دوست داشتنی است.
شعرِ کامل در ادامه مطلب

ادامه نوشته

چه خوش است حال مرغي كه قفس نديده باشد

خوشا آن مرغ بالاپر

که بال کهکشان دارد

«هوشنگ ابتهاج»

*عکس را در سواحل مازندران گرفته ام

سودا زده...

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
 در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت 

 خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد
 تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت 

هوشنگ ابتهاج

ارغوان ، شاخه ي هم‌خون ِ جدا مانده ي من....***

من در اين گوشه كه از دنيا بيرون است
آفتابي به سرم نيست،از بهاران خبرم نيست
آنچه مي بينم ديوار است ،(...)
ره چنان بسته كه پرواز ِ نگه
در همين يك قدمي مي ماند
كه هوا هم اينجا زنداني ست
هر چه با من اينجاست
 رنگ ِرخ باخته است
 آفتابي هرگز ،گوشه چشمي هم 
  بر فراموشي اين دخمه نينداخته است

 اندر اين گوشه خاموش ِفراموش شده
ياد رنگيني در خاطرِمن ، گريه مي انگيزد
 ارغوانم آنجاست ،
 ارغوانم تنهاست
   ارغوانم دارد مي گريد،
 چون دل من كه چنين خون ‌آلود
                         هر دم از ديده                         
                                        ف ر و                                      
      م ي ر ي ز د      

                               
هوشنگ ابتهاج

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب راه و باز ...

نگاه کن!
هنوز آن بلند ِ دور
آن سپیده
 آن شکوفه زار  ِ انفجار  ِ نور
  کهربای آرزوست
  سپیده ای که جانِ آدمی هماره در هوایِ اوست.

پ.ن: شعر کامل در ادامه مطلب

ه. الف. سایه

ادامه نوشته

بزم تو مرا می طلبد، آمدم ای جان

 وقت است
که بنشینی
و گیسو بگشایی
تا
با تو بگویم
غم شب های جدایی

هوشنگ ابتهاج

 برای شنیدن با صدای محمد اصفهانی

این آهنگ تداعی کننده خاطرات فراموش شده 6 الی 7 سال پیش که جز آهنگ های انتخابی برای سفر بود. دیشب با شنیدن مجددش دوباره زنده شدند. با تشکر از ارسال کننده آهنگ ...
شعر کامل در ادامه مطلب

ادامه نوشته

و خانه؛ خانۀ اوست...‏

بگرديد، بگرديد در اين خانه بگرديد 
در اين خانه غريبيد؟! غريبانه بگرديد

ه.الف.سایه

* با صدای شاعر، بشنوید.
* با صدای همایون شجریان بشنوید.
* این و این و این و این و این را هم یک نظری بیاندازید، خالی از لطف نیست.

گنگ ِ زندگي....

سزد اگر هزار بار، بيفتي از نشيبِ راه و باز،

رو نهي بدان فراز‎.‎

چه فكر مي‌كني؟ جهان چو آبگينه‌ي شكسته‌اي ست
كه سرو ِ راست هم دراو شكسته مي‌نمايدت‎ .‎
چنان نشسته كوه در كمين دره هاي اين غروب تنگ
كه راه، بسته مي‌نمايدت‎ .‎

زمان ِبي‌كرانه را،

تو با شمار ِگام ِعمرِ ما مسنج‏

به پاي او دمي ست

اين

درنگ ِ

درد و

رنج

.

.

هوشنگ ابتهاج

ما زنده به آنيم كه آرام نگيريم ..موجيم كه آسودگی ما عدم ِ ماست

به سانِ رود

كه در نشيب ِدرّه سر به سنگ مي زند،

رونده باش

اميد ِ هيچ معجزي ز مرده نيست 

"زنده" باش ...
      

هوشنگ ابتهاج

_{*تقديم به همه ي آنها كه اينجا را ميخوانند}

آبشار نور..

ره در جنگل ِ اوهام گم است
 سینه بگشای چو دشت
 اگرت پرتو ِ خورشید ِ حقیقت یابد
 وقتی از جنگل ِ گم
پا نهادی بیرون
و رها گشتی
 از آن گره ِ کور ِ گمار
ناگهان آبشاری از نور
 بر سرت می ریزد
و آسمان
 با همه پهناوری ِ بی مرزش
 در تو می آمیزد

 ای فراز آمده از جنگل ِ کور !
 هستی ِ روشن ِ دشت
 آشکارا بادت !
 بر لب ِ چشمه ی خورشید ِ زلال
جرعه ی نور گوارا بادت !

هوشنگ ابتهاج

نقش پرواز...

عقاب ها به هوا پر گشاده اند و دریغ
که این نمایش پرواز نقش در قاب است

 در آرزوی تو آخر به باد خواهد رفت
 چنین که جان پریشان سایه بی تاب است

هوشنگ ابتهاج

ادامه نوشته

دیباچه ی خون...

نه هراسی نیست
 من هزاران بار
تیرباران شده ام
و هزاران بار
دل زیبای مرا از دار آویخته اند
و هزاران بار
با شهیدان تمام تاریخ
خون جوشان مرا
 به زمین ریخته اند
 سرگذشت دل من
 زندگی نامه انسان است
که لبش دوخته اند
زنده اش سوخته اند
 و به دارش زده اند

آه ای بابک خرم دین
 تو لومومبا را می دیدی
و لومومبا می دید
 مرگ خونین مرا در بولیوی
راز سرسبزی حلاج این است
 ریشه در خون شستن
باز از خون رستن
 در ویتنام هزاران بار
زیر تیغ جلاد
زخم برداشته ام
وندر ‌آن آتش و خون
باز چون پرچم فتح
قامت افراشته ام

آه ای آزادی
 دیرگاهی ست ک از اندونزی تاشیلی
خاک این دشت جگر سوخته با خون تو می آمیزد
دیرگاهی ست که از پیکر مجروح فلسطین شب و روز
خون فرو می ریزد
و هنوز از لبنان
 دود برمیخیزد

سالها پیش مرا با کیوان کشتند
شاه هر روز مرا میکشت

 و هنوز
 دست شاهانه دراز است پی کشتن من
 هم از آن دست پلید است که در خوزستان
 در هویزه بستان سوسنگرد
 این چنین در خون آغشته شدم
 و همین امروز با مسلمان جوانی که خط پشت لبش
 تازه سبزی می زد کشته شدم

نه هراسی نیست
 خون ما راه دراز بشریت را گلگون کرده ست
دست تاریخ ظفرنامه انسان را
 زیب دیباچه خون کرده ست

آری از مرگ هراسی نیست
مرگ در میدان این آرزوی هر مرد است

 من دلم از دشمن کام شدن می سوزد
 مرگ با دشنه دوست ؟
دوستان این درد است

نه هراسی نیست
 پیش ما ساده ترین مسئله ای مرگ است
 مرگ ما سهل تر از کندن یک برگ است
 من به این باغ می اندیشم
که یکی پشت درش با تبری نیز کمین کرده ست
 دوستان گوش کنید 
 مرگ من مرگ شماست
مگذارید شما را بکشند
مگذارید که من بار دگر
 در شما کشته شوم!!

هوشنگ ابتهاج

پ.ن : به مناسبت آزادی مردم لیبی از یوق استبداد و با آرزوی آزادی تمام  ازادیخواهان جهان از بند استبداد و استعمار و استحمار! این سه زنجیر انسانیت...واحترام به تمام کشته شدگان راه آزادی ...

برد و باخت

  آری، همه باخت بود سرتاسر عمر

دستی که به گیسوی تو بُردم، بُردم..

 

                                                                                                                 هوشنگ ابتهاج

ز زلف وا کن گره که مست و آشفته به...

بخند و گیسو ز ناز بریز بر شانه ها
سبک به هر سو بپر ، بپر چو پروانه ها
به عشوه دامان ِ خویش برون کش از دست ِ من
مرا به دنبال ِ خویش دوان چو دیوانه ها !‏

هوشنگ ابتهاج

حسرت پرواز

چند یاد چمن و حسرت پرواز کنم
 بشکنم این قفس و بال و پری باز کنم
 بس بهار آمد و پروانه و گل مست شدند
 من هنوز آرزوی فرصت پرواز کنم

هوشنگ ابتهاج

ادامه نوشته