تو دیگر نیستی؛
                       انار شکسته‏ ای که خاطره‏ های خونینش تنها،
                       بر دست و دهان می‏ماند.
                       تو دیگر نیستی؛
                       مگر به صورت شعری در دهان...
                       و لمس سرانگشت‏های تمام شده ات در دست‏های‏مان.
                       شگفت، لعل‏گونه، درخشان، پرداخت شده، آبگون...
                        انار دهان گشوده
                       از این بیش
                       نمی‏ماند بر درخت.

انار دهان گشوده

شمس لنگرودی