همیشه بیاد اول حرف نامت که حرف آخر عشق بود...

و "قاف" حرف آخر عشق است
آنجا که نام "تو" آغاز می‌شود

و قاف حرف اول قلب است
آنجا که نبض واژه‌های تو دلتنگ می‌شود

و قاف حرف اول قله است
آنجا که بادبان غزل‌هایت باز می‌شود

و قاف حرف اول قاصدک است
آنجا که شعر برای تو پرواز می‌شود

و قاف حرف اول قبله است
آنجا که شعر تو آواز می‌شود

و قاف قاب دلمرده‌ی تنهایی ماست
آنجا که نام تو بر خاک، راز می‌شود

و قافِ قسمت تو شاید این باشد:
چه دیر زخم‌های کهنه‌ی تو باز می‌شود

و رنج حرف آخر نام توست
آنجا که مرگِ بغضِ نفس‌هایت، شعر می‌شود

و قاف حرف اول قلب است
آنجا که یاد تو تکثیر می‌شود

این واژه‌های عاریه‌ای را ببین چه سان
در سوگ قاف عشق چه بی‌بال می‌شود

با این که نیستی ولی دلِ خیال ما
با عطر شعرهای تو همراز می‌شود

محسن حدادی

باتشکر از گلاب ِ عزیز که این شعر را برایمان فرستادند...