آمدم...

کنار پله های ناتمام
پشت دری خسته که با نیم رخی خیس باز می شود
                                                 صدایی می شنوم که تویی

دو چشم از باران آورده ام
 که همیشه از خواب های خیس می گذرد
می ایی و انگار پس از یک قرن آمده ای
 باچتری خسته و
                         صدایی که منم

 کنار آخرین پله و مکث ناگهان
 سر بر شانه ام می گذاری و
 گوش بر دهان زمزمه ام
             تا صدایی بشنوی که منم

و می شنوی
آرام می شنوی:
صبحگاهی از همین شهر بزرگ
از کنار همین پنجره های رو به هر کجا
از کنار همین کتاب بزرگ
که رو به خاموشی تو بسته است
 که رو به بیداری من آغاز می شود
                                              آمدم 

هیوا مسیح

صدای دورترین سرودهای جهان می اید..

به من نگاه کن
درست به چشم هایم
می دانم که تازه از زیر چتر برگشته ای
می دانم که وقت نمی کنی دلت برایم تنگ شود
ولی من از دلتنگی تمام وقت ها برگشته ام

برادران بارانی ام
که زیر چتر
خواهران برفی ام
که بی چتر
دارم به شهر شما دست می کشم
 دارد از وقت هایی که ندارید
صدای دورترین سرودهای جهان می اید

هیوا مسیح

کامل اشعار در ادامه مطلب

ادامه نوشته