سحرگه به راهی يكی پير ديدم
سوی خاك خم گشته از ناتوانی
بگفتم: چه گم كرده ای اندرين راه؟
بگفتا: جوانی، جوانی، جوانـــی
* عنوان، برگرفته از شعر نظامی که در پست دیگری آمده.
تفنگت را زمین بگذار
که من بیزارم از دیدار این خونبار ناهنجار
تفنگ دست تو یعنی زبان آتش و آهن
من اما پیش این اهریمنی ابزار بنیان کن
ندارم جز زبان دل، دلی لبریز از مهر تو،
ای با دوستی دشمن!
من هيچ‌كس
را آن‌سوي ديوارها نداشته باشم شايد
اما
در اين غروب كسالت‌بار
هيچ‌چيز به اندازه‌ي تلفني از زندان
خوشحالم نمي‌كند
و مردي كه اعتراف كند
گاهي
به جاي آزادي
به من مي‌انديشد .
"رویا شاه حسین زاده"
عمر
در انديشه ها
بر بـــــــــاد رفت
گشت
فردا ها
همه ديروز ها
دکتر حمیدی
* عنوان از شهریار
باید یه روز همین روزا
دل رو به دریا بزنم
باید برم از این دیار
به اوج موجا بزنم...
دلنوشته ها
(نجوا رستگار)
* عنوان برگرفته از شعری از محمدعلی بهمنی
خسته ام از این کویر ، این کویر کور و پیر
این هُبوط بی دلیل ، این سقوط ناگزیر
آسمان بی هدف ، بادهای بی طرف
ابر های سربه راه ، بید های سربه زیر
ای نظاره ی شگفت ، ای نگاه ناگهان !
ای هماره در نظر ، ای هنوز بی نظیر !
آیه آیه ایت صریح ، سوره سوره ات فصیح !
مثل خطی از هبوط مثل سطری از کویر
«قیصرامین پور»
هر وقت بشر به این جهان اندیشید
یک مشت چرند و هذیان اندیشید
گفتند خدا در آسمان است ؛ بشر
به جای خدا به نردبان اندیشید
" احسان پرسا (+)"
شب بود خسته بودم
چشامو بسته بودم
خورشید سر زدو من
پیشت نشسته بودم
* محسن چاوشی، بامن بمان
اگر عشق
آخرین عبادت ما نیست
پس آمده ایم اینجا
برای کدام درد بی شفا
شعر بخوانیم و باز به خانه برگردیم؟!!!
پ.ن: هرچند سعادت نبود درکنار دوستان خوبی که اینجا می نویسند و دوستان خوبی که اینجا رو دنبال میکنند ،باشیم... اما ازهمه دوستانی که امدند و از همه دوستانی که دلشان با ما آمدو سراسر نشست مان پر بود از عطر حضورشان تشکر ویژه دارم... انشاله سر فرصت گزیده ای از گزارش برگزاری نشست ادبی هنری وبلاگمان را اینجا خواهیم گذاشت...
تو
ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی...
اندوه بزرگی ست
زمانی که نباشی!
آه از نفس پاک تو و
صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی
فیروزه تراشی...
پلکی بزن ای مخزن
اسرار که هر بار
فیروزه و یاقوت به
آفاق بپاشی!
ای باد سبک سار! مرا
بگذر و بگذار!
هشدار! که آرامش ما
را نخراشی...
هرگز به تو دستم
نرسد ماه بلندم!
اندوه بزرگی ست چه
باشی... چه نباشی...
با نگهی گمشده در کهنه خاطرات
پهلوی دیوار ترک خورده ای سپید
بر لب یک پله چوبین نشسته ام
با سری آشفته، دلی خالی از امید
* از کلیه خوانندگان وبلاگ ، دوستان عزیز و ارجمندی که در نظر سنجی شرکت کردند ،و با نظرات خوبشون دلگرمی بخش ما بودند،کمال تشکر را داریم..
و همینطور دعوت میکنیم از دوستان عزیزی که اینجا را دنبال میکنند، با حضورتان گرمی بخش محفل ما در نشست فرهنگی ادبی وبلاگمان در فرهنگسرای اندیشه واقع در تهران پایین تر از پل سیدخندان نبش خیابان شریعتی بوستان هلال احمر، در تاریخ 5 شنبه 22 ام تیر 91 از ساعت 17 الی 20، باشید.
ای کاش
آن نام را دوباره
پیدا کنم
ای کاش
آن کوچه را دوباره ببینم آنجا که ناگهان
یک روز نام کوچکم از دستم
افتاد
و لابه لای خاطره ها گم شد
آنجا که
یک کودک غریبه
با چشم های کودکی من نشسته است
از دور
لبخند او چه قدر شبیه من است !*
*بخشی از شعر قیصر امین پور ..
(خیلی برای گریه دلم تنگ است !) درادامه مطلب
همۀ
پروانه هایی که
دور و بر ت میچرخند...
سلام های من هستند
که از اتاقِ کوچکِ دلم، برایت پست کرده
ام!
* توصیه میکنم، کامل دکلمه را حتما از اینجا دانلود کنید و بشنوید. یا حداقل اینجا بخوانیدش، هرچند با صدا یک چیز دیگری ست :)
دوباره کوچه ها را به افتخار مقدم ت
آذین بستیم
دوباره چراغانی
دوباره جستجوی نور...
آب و جارو
به انتظار آمدن
ت
پس کی خبر آمدن
ات؟
دلنوشته ها
(نجوا رستگار)
* عنوان برگرفته از این شعر
گلی آورده ام
به جای گلوله ات
این بار
تفنگ ت را زمین بگذار...
دلنوشته ها
(نجوا رستگار)
* تکه آخر، برگرفته از آهنگی که محمدرضا شجریان خوانده بود.
* عنوان برگرفته از شعر یغما گلرویی است که سیاوش قمیشی خوب میخواندش:
جهــانی رو تصـور کن، بـدون نفـرت و بـاروت ... بـدونِ ظلـم خودکامه، بـدونِ وحشت و تـابـوت
جهــانی رو تصـور کن، پُـر از لبخنــد و آزادی ...... لبـالب از گل و بـوسه، پُـر از تکـرار آبــادی
...
تصور کن جهانی رو، که توش زندان یه افسانه س ... تمام جنگ‌های دنیـا، شدن مشمول آتـش بس...
* نیمه شعبان سال 88، شعر یغما گلرویی را برای میلاد صاحب الزمان، آوردم اینجا...آنچه مرا وعده داده اند از ظهور، شاید چیزی شبیه همین است، یا امید چیزی شبیه این را دارم...
از عمق جاده های دور / از جاده های سوت و کور
یکی میاد پا بذاره / رو لحظه های بی عبور
خدا کنه یه روز بیای / فصل شبانه سر بشه
شیشه عمر دیو شب / بشکنه و سحر بشه
***********************
خدا کنه یه روز بیای / به شوق من سفر کنی
عاشق سر به راهتو / دوباره در به در کنی
ميارم ماهُ تو خونه
میگيرم بادُ نشونه
همـۀ خاکِ زمين رو
میشمارم دونه به دونه
اگه چشمات بگن؛ آره
هيچ کدوم کاری نداره
اگه چشمات بگن؛ آره
هيچ کدوم کاری نداره...
چشم ماهُ در ميارم
يه نبردبون ميارم
عکس چشمتو می گيرم
جای چشم اون ميذام...
دستت تو دست ِ من، هم پای ِ هم رفتن
با هم خطر کردن، کی فکرشو میکرد؟
نزدیک و هم پرسه، شبی که بی ترسه
من، تو، خدا، هر سه، کی فکرشو میکرد؟
کامل شعر در ادامه مطلب
* ممنون ميشم نظرتون راجع به اين عكس هم بگيد. در ادامه مطلب با آن تصوير همراه شده.
کـافـی سـت حـرفِ تـو بـاشـد
هـیـچ واژه ای
روی پـایـش بـنـد نـمـی شـود
راهـش را مـی گـیـردُُ
تـا دوردست ِ عـطـر تـو
پـروانـه مـی شـود! . . .
"پـرویـز صـادقـی
"
دست‌ها چیزهای خیلی خوبی‌اند،
به خصوص بعد از اینکه از عشق بازی برگشته باشند.
ریچارد براتیگان - درقند هندوانه
*جهت یاد آوری * نظر سنجی وبلاگ همجنان برقرار می باشد... لطفا با نظرات خوبتون ما رو همراهی کنید...
چشم می بندم
و رو به تاریکی ِ محض ِ وسطِ ظهر
به موسیقی ایمان می آورم
و نُت به نُت
نبودنت را دم به دم
با هر دَم ام
می دزدم از این هوای تاریک
...
نمی‌توانم پنهان کنم
عاشقانه ای را زیرِ پیراهن‌م
که نهفتن اش
یعنی انفجارِ من
پس چگونه در میدان‌های شهر
فریاد بر نیاورم:
دوستت دارم
دوستت دارم
دوستت دارم...
* حس شعر و تصویر را دوست دارم... حیف که مصداق من نیست :/
اما آوردم، تقدیم به آنها که تجربه کرده اند :)
* عنوان برگرفته از آهنگی قدیمی با همین مطلع و صدای امین الله رشیدی.
یاد تو
پوستینی است که بین من و زمستان
فاصله میاندازد
نام تو
شعله نه
تکه ای از تابستان است
که گوشه ی دلم میسوزد
و سوی چشمانم است
وقتی برای یافتنت - کورمال کورمال -
دنیا را لمس میکنم
یک آن آفتابی میشوی
و تمام معنی زندگی در همان لحظه میچکد - غلیظِ غلیظ -
نام تو
مرگ را به تاخیر میاندازد.
"ساغر شفیعی"
مرا بخوان که حروفم پر از عسل بشود!
مرا بخواه که هر قطعه ام غزل بشود!
مرا بخوان که پس از این همه «الهه ی ناز»
دوباره ورد زبانم «اتل متل» بشود
از این جا بود که آغاز شد...
پایان سرابی بیش نیست!
اما اکنون ...
اکنون مهمان آرزوهایم(مان) باش...
مهمان اشک ها... لبخندها...
غمها...خوشی ها...
اکنون...
در بی انتها جاده زندگی...
دلنوشته ها...
پ.ن:
حوالی همین روزهای تیر ماه بود، اولین حضورمان در این وبلاگ، این وبلاگ گروهی با همکارانی خوب... در کنار دوستانی همراه.
دوستانی
که برخی خاموش بودند و بی صدا، و برخی با نظرات مستقیم و غیرمستقیم، خصوصی
و عمومی، با کامنتی در وبلاگ یا پلاس و ایمیل، شادی و شعف را برایمان به
ارمغان می اوردند و ما را انگیزه و حتی راهنمایی میدادند.
کوتاهِ
سخن آنکه، بسیار دوست داریم بدانیم در این مدتِ یک ساله، چه کارنامه ایی از
خودمان بر جای گذاشته ایم... و نظر خوانندگان و مخاطبان اینجا را بدانیم،
لذا فرم نظر سنجی ای ایجاد کرده ایم و از تمامی شما دوستانی که این وبلاگ
را به هر نحو، پیگیر هستید، خواهشمندیم تا با پر کردن این فرم، ما را در
رسیدن به نتایج دقیق تر و پر بارتر، یاری رسانید.
لازم به یادآوری
آنکه، بسیار مایلیم که این یک بار، دوستان و خوانندگان خاموشی که از طریق
فیدخوانها و یا به طرق دیگر و بی سر و صدا و نظری، اینجا را دنبال میکنند،
افتخار دهند و نظراتشان را اعلام کنند تا هم در ایجاد روحیه ادامه دادن
برای ما کمکی شود، هم شاید بتوانیم به سلایق بیشتری پوشش دهیم.
