بخشندگی باد

یک وقت اگر
موج ِ موهایت سوی ِ من آمد
به حساب بخشندگی باد مگذار
بدان
قلبت برایم لرزیده است!

محسن شرو

مُرداب!‏

                و کنار مُردنت در این آب
                نیلوفری است
                که روی گَردان از تو
                روز به روز
                بزرگ و بزرگ تر خواهد شد...

محسن شرو

بی همگان به سر شود، بی تو هم باید!‏

نیا
آن قدر نیا
که دلم هر روز
برای خودم تنگ‌تر و تنگ‌تر شود

نیا و بگذار
این پاییز هم بی ‌تو به سر شود...

محسن شرو

* آنقدر نیامدی که...
   بی خیال، این پاییز هم رو به پایان است دیگر... 

*  خواندنی و شنیدنی ست.
باشد
تو نیا
تو آن‌قدر نیا
که من و  ذکر دائم «تو نیا»

بگشا آبشار گیسوان ات را... ببار بر من...‏

                     حالا که پاییزهایم بی باران!
                     آرزویم؛
                     خیس شدن
                     زیر آشفتگی های زلف تو ست...‏

  محسن شرو

روزهای زرد و خیس...

تنها بهانه ام
برای روز های زرد و خیس
نگاه خدا و
دست های تو بود!

جا مانده ام :
میان دست های خدا و
نگاهت

که دیگر نیست

محسن شرو

وقت هایی که از کنار آن نیمکت میگذرم...‏

هر وقت
از کنار آن نیمکت می‏گذرم
دست هایم را توی جیب هایم فرو می‏کنم
لب هایم را به هم می‏فشارم
سرم را پایین می‏اندازم و
خودم برای خودم بغض می‏کنم
و سنگ کوچکی اگر آن اطراف بود
شوتش می‏کنم

همه ی داستان، همین بود!*

 

محسن شرو