انگار تا بوده همین بوده...
نمیشود عشق بشوی و هست بمانی...
دلنوشته ها...
م.ب-بهار 92
به یاد فرمانده فداکار اتش نشانی امید عباسی...شهادتت مبارک..
حرف
كه می‌زنی
من
از هراس طوفان
زل
می‌زنم به میز
به
زیرسیگاری
به
خودكار
.
تا
باد مرا نبرد به آسمان.
.
لبخند
كه می‌زنی
من
ـ
عین هالوها ـ
زل
می‌زنم به دست‌هات
به
ساعت مچی طلایی‌ات
به
آستین پیراهن ات
تا
فرو نروم در زمین.
دیشب
مادرم گفت:
تو از دیروز فرورفته‌ای
در
كلمه‌ای انگار
در
عین
در
شین
در
قاف
در
نقطه‌ها!
از تو هم دل کندم و دیگر نپرسیدم ز خویش
چاره ی معشوق اگر عاشق از او دل کند چیست؟
عشق، نفرت، شوق، بیزاری، تمنا یا گریز
حاصل آغوش گرم آتش و اسفند چیست؟
فاضل نظری
عزيز دلم
دير زمانى ست كه خبرى از تو نيست
بگذار برايت بگويم
حال گلدان ها خوب است
هر روز آب شان ميدهم
چيده امشان بر پله ها
تا وقتِ آمدن ت
به استقبال ت برخيزند
راستى كى ميآيى؟
تا حالِ دلم هم با تو گوپم...
دلم برای تو تنگ است
زودتر بیا!
رفتيم و نشستيم، خوانديم و گريستيم.
بعد يکصدا شديم .... هم‌آواز و هم‌بُغض و هم‌گريه
همنَفس برای باز تا هميشه با هم بودن...
برای يک قدم‌زدن رفيقانه، برای يک سلام نگفته،
برای يک خلوتِ دل‌خاص، برای يک دلِ سير گريه کردن ...
برای همسفر هميشه‌ی عشق ... باران!
باری ای عشق، اکنون و اينجا، هوای هميشه‌ات را نمی‌خواهم
... نشانی خانه‌ات کجاست؟!
سید علی صالحی
ما نام خود زصفحه دل‌ها سترده‌ايم
از دفتر جهان ورق باد برده‌ايم
چون سرو تازه روي در اين بوستان
در راه سرد و گرم جهان پا فشرده‌ايم
نزديك‌تر ز پرده چشم است از نگاه
راهي كه ما به كعبه مقصود برده‌ايم
از صبح پرده سوز خدايا نگاه دار
اين رازها كه ما به دل شب سپرده‌ايم
هر نقش نيك و بد كه در آئينه ديده‌ايم
صائب ز لوح خاطر روشن سترده‌ايم
مأخذ تصوير: سايت moghimnejad
نه !
هرگز شب را باور نكردم
چرا كه در فراسوي دهليزش
به اميد دريچه اي
دل بسته بودم
ا. بامداد
چه چيز در اين جهان ،
غريبانه تر از زني است
كه خودش را
و تنهايي اش را بغل ميكند
و مي پوسد
اما حاضر نيست ديگر كسي را دوست بدارد؟
مريم ملك دار
چاهست و راه و دیدهٔ بینا و آفتاب
تا آدمی نگاه کند پیش پای خویش
چندین چراغ دارد و بیراه می‌رود
بگذار تا بیفتد و بیند سزای خوایش
وجودم از تمنای تو سرشار است
زمان در بستر شب خواب و بیدار است
هوا آرام شب خاموش راه آسمان ها باز
خیالم چون کبوترهای وحشی می کند پرواز
با سروهای سبز جوان در شهر
از روز پیش وعده دیدار داشتم
دیوانگی ست
نیست ؟
اینک تو نیستی که ببینی
با هر جوانه خنجر فریادی ست
*عنوان شعریست از مهدی سهیلی
چشم می بندی
و بغضِ کهنه ات وا می شود
تازه پیدا می شود آدم که تنها می شود!
دفترِ نقاشی آن روزها یادش بخیر
راستی!
خورشید با آبی چه زیبا می شود.
قشنگ یعنی چه؟
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه‌ی اشکال
و عشق
تنها عشق
تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس...
بيچاره دلم ،
در غم ِ بسيار افتاد...
سعدي
سلاخي ميگريست
به قناري ِ كوچكي دل باخته بود
ا.بامداد
حالا
سالهاست
در کوچه های خاکی روستایمان
خبری از خنده و دویدن کودکان نیست
تنها گاهی
قدم های آهسته و عصازنانِ پیرانِ روستا
بر خاک های دلتنگِ کوچه باغ ها...
.
کسی به تازه شهرنشینان بگوید:
دلِ کوچه های روستا،
تنگِ شادی ها و سادگی های قدیم گشته...
دلِ شما تنگ نشده؟
بر آب
وقتِ رفتن، عکس رخت فتاده؟!
یا باغبان
زِشرمت، گل را به آب داده؟!
سبزواری
*عنوان از صائب تبریزی
وقتی
نفسِ زمین تنگ میشود
وقتی
دلِ من از تنگی زمین و زمان گرفته
كه
خسته از خود شده و به كار نیست
به
رویشِ سبزِ جوانه ای، خوش میشوم
كه
امید را با همۀ كوچكی فریاد میزند...
با
خود میگویم:
پس
من چرا؛ چُنین؟
!
شانه ات را دیر اوردی سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد
بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت
وا نشد بدتر از ان بال و پرم را باد برد
پرنده
هی پرنده ی بی پروا
در پی آن فوج گمشده بر مه آشیان مساز!!
من ساختم
باد آمد و همه ی رویا ها را با خود برد!!
به موسم آمدن ت
تمام مسیر را
تمام راه قدوم ت را
گل باران خواهم کرد
تو فقط بگو از کدام راه میآیی و کی؟
