خودم را رو به روی ِ آینه می نشانم
موهاش را شانه
می کنم
پلک ها و
صورتش را ماساژ می دهم که خنده رو شود
می زنم روی
دوشش
می گویم
یک امروز را
آدم باش / شاد باش
و بیرون که می
رود
در را
پشت ِ سرش قفل
می کنم
و به او فکر
می کنم
"علیرضا روشن"
به لیوان شکسته فکر میکنی
از آدمها
به کسی که از دست دادهای
به کسی که به دست نیاوردهای
همیشه
چیزی که نیست
بهتر است
"علیرضا روشن"
عنوان پست، مصرعی از حافظ شیرازی
کسی که نشسته است همیشه خسته نیست
شاید جایی برای رفتن نداشته باشد
کسی که نشسته است
شاید خسته باشد
شاید همه جا را گشته باشد و خسته باشد
علیرضا روشن
به هرچه نگاه کردم رفت
برگ ریخت
رود گذشت
باد رفت
تنها تویی که نمیروی
تو که به خاطرت همه رفتند....
علیرضا روشن
منبع:
در مرز ِ پایانِ شعله و آغاز ِ تاریکی
من نشستهام
چشمم به نور ِ تو
بر گُردهام،
تاریکی سنگینی میکند.
* لیلا گفت: یخرجهم من الظلمات
دیگران
راه رفتن ت را میبینند
من
رفتن ات را
* عنوان پست، عنوان خودِ شعر است. اگر این عنوان نبود، با توجه به فضای تصویر، حتما این طور تیتر میزدم:
این بوی عطر توست که بر جای مانده است...
دلم شاخه ای
که میخواهد با پرنده پرواز کند
دلم شاخه ای
که در وداع ِ پرنده، تکان میخورد...
دلتنگی؛
خیابان شلوغی است
که تو در میانهاش ایستاده باشی
ببینی میآیند
ببینی میروند
و تو همچنان،
ایستاده باشی!
