قفس می بافم...
میله میله، نفس نفس می بافم
در وهم نشسته و هوس می بافم
تو سروی، آزاد و رها، اما من
بید مجنونم و قفس می بافم
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هفتم بهمن ۱۳۹۰ ساعت 17:37 توسط هاتف
|
آرامم نکرد!؟
بی تو خشکیدند پاهایم کسی راهم نبرد
درد دل با سایه و دیوار آرامم نکرد
خواستم دیگر فراموشت کنم، اما نشد
خواستم، اما نشد، این کار آرامم نکرد...
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هفتم بهمن ۱۳۹۰ ساعت 15:44 توسط هاتف
|
خاطره اي تکراري
امروز را به باد سپردم
امشب کنار پنجره بیدار مانده ام
دانم که بامداد
امروز ِ دیگری را با خود می آورد
تا من دوباره آن را
بسپارمش به باد ...
+ نوشته شده در یکشنبه هجدهم دی ۱۳۹۰ ساعت 19:30 توسط هاتف
|
اشک و باران
اشک و باران با هم از روي نگاهش مي چکند
او سرش را مي برد پايين... خيابانِ شلوغ
عابران مانند باران در زمين گم مي شوند
او فقط مي ماند و چندين خيابانِ شلوغ
او فقط مي ماند و دنيايي از دلواپسي
با غمي بر شانه اش سنگين... خيابانِ شلوغ
+ نوشته شده در یکشنبه یازدهم دی ۱۳۹۰ ساعت 19:49 توسط هاتف
|
بي مخاطب...
بودن من بي مخاطب مانده است
من و عشق تنها مانده ايم
تا تنهايي نيز بر راز آفرينش افزوده شود؛
امشب از آن شب هايي است
که سکوت حرف اول را مي زند!
من و عشق تنها مانده ايم
تا تنهايي نيز بر راز آفرينش افزوده شود؛
امشب از آن شب هايي است
که سکوت حرف اول را مي زند!
+ نوشته شده در دوشنبه پنجم دی ۱۳۹۰ ساعت 20:29 توسط هاتف
|
کورسويي از نور، براي تو...
چه زود هوا تاريک شده است
و حالا کورسوي هزار نور کوچک و بزرگ در زمين
و در آسمان!
جمع و جور مي شوم تا تو نيز در پنجره ها جا شوي،
براي سکوت طولاني آينده...
و حالا کورسوي هزار نور کوچک و بزرگ در زمين
و در آسمان!
جمع و جور مي شوم تا تو نيز در پنجره ها جا شوي،
براي سکوت طولاني آينده...
+ نوشته شده در یکشنبه چهارم دی ۱۳۹۰ ساعت 16:13 توسط هاتف
|
حالت چطور است!؟
اینجا همه هر لحظه می پرسند :
« حالت چطور است ؟ »
اما کسی یک بار
از من نپرسید :
« بالت ... »
+ نوشته شده در دوشنبه هفتم شهریور ۱۳۹۰ ساعت 14:39 توسط هاتف
|
آدم برفی!
قطره قطره شد آب آدم برفی
شد آب در آفتاب آدم برفی
آب از سر او گذشت اما هرگز
بیدار نشد ز خواب آدم برفی
شد آب در آفتاب آدم برفی
آب از سر او گذشت اما هرگز
بیدار نشد ز خواب آدم برفی
+ نوشته شده در شنبه پنجم شهریور ۱۳۹۰ ساعت 15:14 توسط هاتف
|
بی هم شدگان...
بی هم شدگانیم که پیدا هستیم
پنهان شدگان خواب و رویا هستیم
در دنیای چقدرها از هم دور
آدم های چه قدر تنها هستیم
پنهان شدگان خواب و رویا هستیم
در دنیای چقدرها از هم دور
آدم های چه قدر تنها هستیم
+ نوشته شده در چهارشنبه دوم شهریور ۱۳۹۰ ساعت 14:21 توسط هاتف
|
چشم ِ آسمان...
وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید
وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید
وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید
من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود
وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد
من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
پ.ن-1: گوی آتشین در نظریه انفجار بزرگ ، حاوی هیدروژن و هلیوم بود، که در اثر انفجار، بصورت گازها و گرد و غباری در فضا بصورت پلاسمای فضایی متشکل از ذرات بسیاری از جمله الکترونها ، پروتونها ، نوترونها و نیز مقداری یونهای هلیوم به بیرون تراوش میکند. با گذشت زمان و تراکم ماده در برخی سحابیها شکل می گیرند. این مواد متراکم رشد کرده، و تودههای عظیم گازی را بوجود میآورند که تحت عنوان پیش ستارهها معروفند و با گذشت زمان به ستاره مبدل میشوند.
پ.ن-2:با دیدن این عکس فقط یاد ترانه ی مدار صفر درجه افتادم، نمی دونم چقدر تطابق معنا و تصویر وجود داره؛ فقط می دونم به دلم نشست.
پ.ن-3: این عکس به چشم آسمان معروف گردیده است.
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید
وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید
وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید
من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود
وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد
من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
پ.ن-1: گوی آتشین در نظریه انفجار بزرگ ، حاوی هیدروژن و هلیوم بود، که در اثر انفجار، بصورت گازها و گرد و غباری در فضا بصورت پلاسمای فضایی متشکل از ذرات بسیاری از جمله الکترونها ، پروتونها ، نوترونها و نیز مقداری یونهای هلیوم به بیرون تراوش میکند. با گذشت زمان و تراکم ماده در برخی سحابیها شکل می گیرند. این مواد متراکم رشد کرده، و تودههای عظیم گازی را بوجود میآورند که تحت عنوان پیش ستارهها معروفند و با گذشت زمان به ستاره مبدل میشوند.
پ.ن-2:با دیدن این عکس فقط یاد ترانه ی مدار صفر درجه افتادم، نمی دونم چقدر تطابق معنا و تصویر وجود داره؛ فقط می دونم به دلم نشست.
پ.ن-3: این عکس به چشم آسمان معروف گردیده است.
+ نوشته شده در دوشنبه سی و یکم مرداد ۱۳۹۰ ساعت 14:53 توسط هاتف
|
بیا تا راه بسپاریم...
بیا تا راه بسپاریم
به سوی سبزه زارانی که نه کس کشته ندروده
به سوی سرزمینهایی که در آن هر چه بینی بکر و دوشیزست
و نقش رنگ و رویش هم بدینسان از ازل بوده
که چونین پاک و پاکیزست.
به سوی سبزه زارانی که نه کس کشته ندروده
به سوی سرزمینهایی که در آن هر چه بینی بکر و دوشیزست
و نقش رنگ و رویش هم بدینسان از ازل بوده
که چونین پاک و پاکیزست.
+ نوشته شده در یکشنبه سی ام مرداد ۱۳۹۰ ساعت 13:19 توسط هاتف
|
یاد کودکی...
یادم آمد
شوق روزگار کودکی
مستی بهار کودکی
...
یادم آمد
آن همه صفای دل که بود
خفته در کنار کودکی
...
شوق روزگار کودکی
مستی بهار کودکی
...
یادم آمد
آن همه صفای دل که بود
خفته در کنار کودکی
...
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و ششم مرداد ۱۳۹۰ ساعت 15:0 توسط هاتف
|
