تار تنیده...

ان اوهن البيوت لبيت العنکبوت

من بودم
آنكه
تار می‌تنید.

دلم از شوق پریدن می‌تپید
و چشمانم
كم‌كم
در زیر پرده سپید
خاك می‌شد.

بهار كه آمد،
پیله‌ای بودم
كه پروانه نشد.
 

حامد حبیبی