زمزمه ی پنجره ها..
شب سرودش را خواند
نوبت ِ پنجره هاست..
سهراب
+ نوشته شده در چهارشنبه سی ام مرداد ۱۳۹۲ ساعت 7:35 توسط کاتب
|
مرغ باغ ملکوتم...
من که در لخت ترین موسم بی چهچهه سال
تشنه زمزمه ام
بهتر آن است که برخیزم
رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نشقه مرغی بکشم
سهراب سپهری
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و یکم مرداد ۱۳۹۲ ساعت 22:22 توسط م.ب
|
با عشق، سیب هم طعم دیگری ست...
قشنگ یعنی چه؟
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه‌ی اشکال
و عشق
تنها عشق
تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس...
+ نوشته شده در جمعه بیستم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 12:49 توسط نجوا
|
در شب جاویدان خواهم وزید!
بسان نسیمی از روی خودم برخواهم خاست،
درها را خواهم گشود،
در شب جاویدان خواهم وزید.
+ نوشته شده در چهارشنبه یکم شهریور ۱۳۹۱ ساعت 16:49 توسط گالیا
|
چه درونم تنهاست
می روم بالا تا اوج ، من پر از بال و پرم.
راه می بینم در ظلمت ، من پر از فانوسم.
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت.
پرم از راه ، از پل ، از رود ، از موج.
پرم از سایه ی برگی در آب:
چه درونم تنهاست.
سهراب
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و نهم مرداد ۱۳۹۱ ساعت 13:19 توسط م.ب
|
دنگ .... دنگ
دنگ .... دنگ
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی درپی زنگ
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ام پر شده از لذت
یا به زنگار غمی آلوده است
لیک چون باید این دم گذرد
پس اگر می گریم
گریه ام بی ثمر است
و اگر می خندم
خنده ام بیهوده است
دنگ ... دنگ
لحظه ها می گذرد
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی درپی زنگ
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ام پر شده از لذت
یا به زنگار غمی آلوده است
لیک چون باید این دم گذرد
پس اگر می گریم
گریه ام بی ثمر است
و اگر می خندم
خنده ام بیهوده است
دنگ ... دنگ
لحظه ها می گذرد
+ نوشته شده در پنجشنبه هفتم اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت 19:20 توسط ایو
|
نور از روزنه ها میگذرد...دل من روزنه ای داشت زمانی، وقتی...
جنگ یک روزنه با خواهش نور
جنگ یک پله با پای بلند خورشید..
* عکس و شعر با هم از اینجا آورده شده، خوشم اومد.
** دلنوشته خودم:
و تنها نور
نور؛
این آرامِ تابان
این سان آهسته و پر قدرت
از روزنه ها میگذرد...
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و پنجم اسفند ۱۳۹۰ ساعت 10:19 توسط نجوا
|
یخرجهم من الظلمات الی النور...*
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
و دستِ منبسط نور، روی شانه آنهاست...
* عنوان برگرفته از آیه 257 سوره بقره که در دنباله آیة الکرسی، میخوانیم ش.
آیه را دوست دارم، و دعایم این است که مشمول قسمت اول شویم و آن روزی نرسد که گرفتار قسمت دوم آیه شده باشیم.
** این تصویر هم از چشمه دیمه در چهارمحال بختیاری ست که این هم با شعر همخوانی داشت به نظرم.
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و دوم اسفند ۱۳۹۰ ساعت 1:53 توسط نجوا
|
مرا دوستی با مرغِ هوا باید...
هرکه با مرغ هوا دوست شود؛
خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود...
پ.ن: خواسته بودم با این عکس بیارم ش، اما امشب که این عکس رو اینجا دیدم، دیگه با همین آوردمش.
این یکی عکس هم خیلی خوبه، منتها چون خیلی سایز کوچیک بود و این حرفا، دیگه با اون نیاوردم.
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و پنجم دی ۱۳۹۰ ساعت 23:55 توسط نجوا
|
لحظۀ معجزه را چشم به راه...
باز هم تنهایم
لب مردابی - آه
خسته و سرگردان...
.
سرد و ظلمت زده است آینۀ این مرداب ...
گوشه ای از دل آب؛
سر برآورده گلی زیبا رو
گل نیلوفر من، زادۀ این تصویر است...
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و یکم دی ۱۳۹۰ ساعت 0:10 توسط نجوا
|
پشت دریا ها شهری است.. قایقی باید ساخت
قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
که در آن هیچ کسی نیست که دربیشه عشققهرمانان را بیدار كند
+ نوشته شده در دوشنبه نوزدهم دی ۱۳۹۰ ساعت 19:47 توسط م.ب
|
سیب آوردم، سیب...
روزی خواهم آمد،
و پيامی خواهم آورد...
و صدا خواهم در داد:
ای سبدهاتان پر خواب!
سيب آوردم، سیب... سيبِ سرخِ خورشيد...
و پيامی خواهم آورد...
و صدا خواهم در داد:
ای سبدهاتان پر خواب!
سيب آوردم، سیب... سيبِ سرخِ خورشيد...
سهراب سپهری
* اینم عکس خوبی ئه به نطرم و میاد به شعر.
+ نوشته شده در پنجشنبه پانزدهم دی ۱۳۹۰ ساعت 12:32 توسط نجوا
|
من اناری میکنم دانه...
سهراب سپهری
* جالبه که همیشه که این تکه را میخوانم یا از سر میگذارانم، آخر به خود میگویم: که چه؟! دانه های دلشان پیدا باشد که دیگر نمیشود زندگی کرد، بس که چیزهای مگو را میبینی، چیزهایی که چندان هم قشنگ نیست، همینطور در ندانی اِمان بمانیم، خوش تریم...
+ نوشته شده در چهارشنبه سی ام آذر ۱۳۹۰ ساعت 23:45 توسط نجوا
|
سرشارم از صدای آب...
صدای آب می آید٬
مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟
لباس لحظه ها پاک است...
+ نوشته شده در جمعه بیست و هفتم آبان ۱۳۹۰ ساعت 22:38 توسط م.ب
|
زندگی؛ سیبی ست؛ گاز باید زد با پوست!
نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد:
"چه سیب های قشنگی!
حیات؛ نشئه تنهایی است."
و میزبان پرسید:
قشنگ یعنی چه؟
- قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال!
و عشق، تنها عشق؛
تو را به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس!
+ نوشته شده در سه شنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 22:29 توسط نجوا
|
شب سردی ست و من افسرده...
شب سردیست و من افسرده
راه دوریست و پايی خسته
تيرگی هست و چراغی مرده
.
می کنم تنها، از جاده عبور
دور ماندند ز من؛ آدمها...
راه دوریست و پايی خسته
تيرگی هست و چراغی مرده
.
می کنم تنها، از جاده عبور
دور ماندند ز من؛ آدمها...
فکر تاريکی و اين ويرانی
بی خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نيست رنگی که بگويد با من؛
اندکی صبر، سحـر نزديک است...
هر دم اين بانگ بر آرم از دل؛
وای اين شب چه قـــدر تاريک است!
خنده ای کو که به دل انگيزم؟!
قطره ای کو که به دريا ريزم؟!
صخره ای کو که بدان آويزم؟!
مثل اينست که شب؛ نمناک است!
ديگران را هم غم هست به دل
غم من ليک، غمی غمناک است
غم من ليـک، غمی غمنـاک است
غم من ليک، غمی غمنــاک است...
سهراب سپهری
بشنوید با صدای اصفهانی
کامل تر با سطور پررنگ شده از جانب من را اینجا ببینید.
+ نوشته شده در سه شنبه پنجم مهر ۱۳۹۰ ساعت 2:9 توسط نجوا
|
