من کـه تسبیح نبودم تـو مرا چرخاندی

مشت بـر مُـهره تنهایـی مــن پیچــاندی
مهر دستان ِ تو دنبـال دعایی می گـشت
بـارهــا دور زدی ذهــن مـرا گردانـدی
ذکــرها گفتی و بـه گفتـه خود خـندیـدی
ازهمیـن نغمه تـاریک مـرا تـرسـانــدی
برلبت نام خـدا بود، خــدا شـاهد مـاست
بـر لبت نام خـدا بـود و مـرا رقصانـدی
دست ِ ویرانگر توعادت چرخیدن داشت
عادتت را به غلط چرخه ایمان خوانـدی
قلـب صد پاره مـن مهره صد دانـه نبـود
تو ولی گشتی و این گمشده را لـرزانـدی
جمع کن رشته ایـمان دلم پاره شده است
من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی...؟

"نغمه رضایی"