Pic & Poem

کاشکی میشد بهت بگم؛ چقدر صداتو دوست دارم
چقدر مث بچگی هام؛ لالایی هاتو دوست دارم
سادگی ها تو دوست دارم، خستگی ها تو دوست دارم
چادر نماز وُ زیر لب، خدا خدا تو دوست دارم

کاشکی رو تاقچه ی دلت آینه و شمعدون میشدم
تو دشت ابری چشات، یه قطره بارون میشدم
کاشکی میشد یه دشت گل برات لالایی بخونم
یه آسمون نرگس و یاس تو باغ دستات بشونم
لالایی لا لا لا لا...

بخواب که میخوام تو چشات ستاره هامو بشمارم
پیشم بمون که تا ابد دنیا رو با تو دوستدارم

دنیا اگه خوب، اگه بــد، با تو برام دیدنیه
باغ گل های اطلسی، با تو برام چیدنیه
مـــــــــــــــادر ...

کاشکی میشد بهت بگم؛ چقدر صداتو دوست دارم
لالایی ها تو دوست دارم، بغض صداتو دوست دارم
مـــــــــــــــادر ...
لالایی ...لالایی ...  

* این آهنگ را خیلی دوست دارم... هرچند غم خاصی دارد... هرچند که با کلیت ایام و رفتارهایم نخواند، اما نمیتوانم چشم بپوشم به محبت هایش و دلم نخواهد چنین نزدیکی ای را...

آهنگ، قبل تر از این، با همین تصویر، اینجا آمده.