Pic & Poem

کنار پله های ناتمام
پشت دری خسته که با نیم رخی خیس باز می شود
                                                 صدایی می شنوم که تویی

دو چشم از باران آورده ام
 که همیشه از خواب های خیس می گذرد
می ایی و انگار پس از یک قرن آمده ای
 باچتری خسته و
                         صدایی که منم

 کنار آخرین پله و مکث ناگهان
 سر بر شانه ام می گذاری و
 گوش بر دهان زمزمه ام
             تا صدایی بشنوی که منم

و می شنوی
آرام می شنوی:
صبحگاهی از همین شهر بزرگ
از کنار همین پنجره های رو به هر کجا
از کنار همین کتاب بزرگ
که رو به خاموشی تو بسته است
 که رو به بیداری من آغاز می شود
                                              آمدم 

هیوا مسیح