Pic & Poem

گشودم دفتر و رفت از سرم هوش
چنان چون باده نوشی از پی نوش

سرود نانوشته گرچه زیباست
چه سود ار نامه ام کردی فراموش

زبانِ بسته خاموش است و کوتاه
چه گویم ناله ام ناید فراگوش

شرار قهر تو سوزد دل و جان
چو شمع خلوتم گشته است خاموش