برنمی گردند شعرها

به خانه نمی روند
تا برگردی
و دست تکان دهی.

روبان های سفید را در کف شعرها ببین که چگونه در باران می لرزند
روبان های سفید، پیچیده بر گل سرخ های بی تاب را ببین!

بر نمی گردند شعرها
پراکنده نمی شوند
به انتظار تو در باران ایستاده اند
و به لبخندی، به تکان دستی، دل خوشند.


"شمس لنگرودی"



پ.ن:
عنوان پست: مصرعی از رضا علی اکبری
" اقرأ به اسم عشق که من سخت سردم است / ای بر لبت حرارت پیغمبری! بخوان"  رضا علی اکبری