درد مرا می فهمی،
طعمِ تلخِ تنهایی را چشیده ای،
آدم برفی!
تمام تنهایی هایت مال من.

فقط چند روز دیگر پیشم بمان...



شاعر؟!

پ.ن: هرچند امسال اصلا آدم برفی نساختيم و زمستان مان حس خوب زمستان برفی نداشت،‌ اما دلم خواست اين آخرهای زمستان،‌ اين پست رو بياورم.

ضمنا عكس را از اينجا برداشتم،‌ شعر آنجا هم خوب است:
همه جا صحبت از ایّام بهار است
ولی …
کودکی هست هنوز،
که به آغوشِ پر از برفِ تو عادت دارد …