یه درخت خشک و بی بــــــر، میون کویــــــر داغ 
توی ته مـــوندۀ ذهنش، نقش پر رنـگِ یه بـــــاغ 

شاخۀ سبزِ خیالش سر به آسمـــــون کشیـــــد 
بر و دوشش، همـه پر شد ز اقـــــــاقی سپیــــد 

زیر سایۀ خیالی، کم کم‏ک چشمـــــــاشــو بست 
دید دوتــا کفتر چاهـی روی شاخه هاش نشست 

اولی گفت: اگه بـــارون باز ببـــاره تو کویـــــــــر 
دیگه امّا سر رسیـــده عمـــرِ این درخــت پیــــر 

دومی گفت که قدیمــــــــــا یادمه کویر نبـــــود 
جنگـل و پرنــــده بــــود و گــــــــــــذر زلــال رود 

گفتن وُ از جــا پریدن با یه دنیــــــا خــاطــــــره 
اون درخت امّا هنوزم تو کویــــــرِ بــــــــــــاوره!

دو تا کفتر روی شاخه هاش نشست

برای شنیدن با صدای حبیب


* آهنگش افتاده سر زبانم، هی توی ذهنم می چرخد و می چرخد، گفتم بیاورمش اینجا، بلکه کمی آرام شود...