سكونی ابدی....
تا فنا در هیج جا آرام نتوان یافتن
هر چه جز منزل در این وادی است، یکسر جاده است
گوهر ِ ما کاش از ننگ ِفسردن خون شود
می رود دریا ز خویش و موج ِ ما اِستاده است
+ نوشته شده در یکشنبه نوزدهم شهریور ۱۳۹۱ ساعت 21:50 توسط کاتب
|