کاش بلد بودیم
عاشق "خودمان" شویم
"خود" ما
عجیب لایق دوست داشتن است!
ترانه میلادی
*عنوان هم بیت زیبایی از "فردوسی" است:
به نیکی گرای و میازار کس / ره ِ رستگاری همین است و بس!
*یک آهنگ میذارم براتون از "ایندو" بنام "ولی من شادم" امیدوارم لذت ببرید از شنیدنش! :)
*این پست رو همینجوری گذاشتم که شاد باشین، بدون هیچ دلیلی خوش بگذرونین و خوش بگذرونین! :)
پرندگان شوریده در نفست ره گم می کنند
شوریدگان هوایت را دریاب!
نگاه کن
دو پرنده روحم را می برند
و جهان در عبور پرندگان
شکل تو را می گیرد...
پرنده ای در قلب من است
كه میخواهد پرواز كند
به آنجا كه تویی
* تصویر و نوت زیر عكسِ اینستاگرامِ nrgsr
* عنوان از یك آهنگ قدیمی. (اینجا)
"به سوی تو، به شوق روی تو، به طرف کوی تو/ سپیده‌دم آیم، مگر تو را جویم، بگو کجایی؟"
«گروس عبدالملکیان»
گفتی:
دوسـتت دارم و من،
بهِ خیابان رفـتم.
فضـــای اتاق،
بـرای پـــرواز
کافی نبود!
"گروس عبدالملکیان"
وجودم از تمنای تو سرشار است
زمان در بستر شب خواب و بیدار است
هوا آرام شب خاموش راه آسمان ها باز
خیالم چون کبوترهای وحشی می کند پرواز
که بال کهکشان دارد
«هوشنگ ابتهاج»
*عکس را در سواحل مازندران گرفته ام
چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس
که در سراچه ترکیب تخته بند تنم...
حافظ
رفتنت
ناگهان پريدن ِ پرنده هاست ..
نسرين حيايي
"ترا ز کنگره عرش می زنند صفیر"
«علی داوودی»
دوست‌ات دارم
و همین غمگین‌ترم می‌کند...
وقتی که نمی‌توانم چهارفصل جهان را
بر شانه‌های تو آواز بخوانم
وقتی که بادی
برگ‌های‌ات را از من می‌گیرد...
درخت بالابلند من!
باور کن این همه خواستن غمگین است
برای پرنده‌ای که از کوچی به کوچ دیگر پرواز می‌کند...
"مریم ملک‌دار"
در کجای این فضای تنگ بی آواز
من کبوترهای شعرم را دهم پرواز؟
پ.ن1: به مناسبت سالمرگ فریدون مشیری، که در سوم آبان، پرید... روحش شاد...
پ.ن2: شعرکامل، با تصویر دیگری، در ادامه مطلب می آید. اگر به نظرتان آن تصویر بهتر است، بفرمایید.
دلنوشته ها
(نجوا رستگار)
* وقتى از تو مينويسم، واژگانم پرنده میشوند، دعاهایم به رقص می آیند و طبق طبق گل های امید در دلم شکوفا میشود....وقتى معناى كريم از ذهنم ميگذرد... دلخوشى خوبى دلم را پر ميكند...
* خطوط بالاتر هم همینجوری، وسط مجلس میلاد کریم اهل بیت، از ذهنم گذشت، کاغذ در آوردم از کیف و یادداشت کردم که بیاورم این فضا، شاید به دلی بنشیند...
+ اینجا هم آورده شده.
همه
لرزش دست و دلم از آن بود
که عشق
پناهی گردد
پروازی نه
گریزگاهی گردد
آی عشق! آی عشق!
چهره آبی ات پیدا نیست
دلم شاخه ای
که میخواهد با پرنده پرواز کند
دلم شاخه ای
که در وداع ِ پرنده، تکان می‌خورد...
زمین در انتظار تولد یک برگ
من در حال شمارش معکوس
صفر همیشه پایان نیست
گاه آغاز پرواز است...
قدسی قاضی نور
"مثل یک حباب آبی"
* ممنون خواهم شد نظرتون رو راجع به همراهی شعر با این عکس یا این عکس رو بگید.
من از اینجا خواهم رفت
و فرقی هم نمی کند
که فانوسی داشته باشم یا نه!
کسی که می گریزد،
از گم شدن نمی ترسد...
مــی خــواهــم کمــی
بــروم
آن
ســوی دنيــا!
آنجــا
کــه آسمــان،
پنجــره
بيشتــر دارد
و خــدا هــم،
ديــدی بهتــر
...
هرکه با مرغ هوا دوست شود؛
خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود...
پ.ن: خواسته بودم با این عکس بیارم ش، اما امشب که این عکس رو اینجا دیدم، دیگه با همین آوردمش.
این یکی عکس هم خیلی خوبه، منتها چون خیلی سایز کوچیک بود و این حرفا، دیگه با اون نیاوردم.
