باید یاد بگیریم

ما به ایستگاه رفتیم 
تا دور شدن را
از قطارها
یاد بگیریم...

رسول یونان

دریغ

و من همیشه دیر رسیدم..
شاید
هر بار با قطار قبلی
باید می آمدم...

حسین منزوی

دنیا؛ ایستگاه مسافربری

دمادم بلند است سوت قطار
در این ایستگاه مسافربری

همه رفتنی های صف بسته ایم
تو خواه اولی باش، خواه آخری...

شاعر؟

*بابا این شعر را قبل تر برایم میخواند...بلندتر از این است گویا، اما نمیدانیمش دیگر.
این روزها که مادربزرگ رفته، برای تسلّی گاهی به ذهنم میآید یا برای عمه و در جمع، خوانده میشود...

* مادربزرگم، عصر چهارشنبه، برای همیشه از پیش مان رفت... متشکر از دوستان، برای پست زیبایی که گذاشتند و تسلیت ها...

* این تصویر هم در پلاس، با همین شعر همراه کردم.

تو تكرار ميشوی....

در خوابهای کودکی ام  ،هر شب طنین سو قطاری

از ایستگاه می گذرد

دنباله ی قطار ،انگار هیچ گاه به پایان نمی رسد 

انگار،بیش از هزار پنجره دارد 

و در تمام پنجره هایش،

تنها تویی که دست تکان می دهی 

آن‌گاه در چارچوب ِپنجره ها ،

شب شعله می کشد 

با دودِ گیسوان ِتو در باد!

در امتدادِ راهِ مه آلود 

در دود 

  دود 

     دود ..

.

.

_{قيصر امين پور} 

لحظۀ خداحافظی.. به سینه ام فشردمت..‏ اشک چشمام جاری شد.. دستِ خدا سپردمت

    می تـَـرساندم قطـار
                           وقتی که راه می‏افتد
    و این همه آدم را؛
                           از آن همه
                                      جدا می‏کند...

گروس عبدالملکیان

می ترسانَدَم قطار...‏

                                 صدای سوت قطار
                                                       بعضی‌ها؛
                                                                   گوش‌شان را می‌گيرند
                                                       بعضی؛
                                                               قلب‌شان را!‏

ساره دستاران

ایستگاه انتظار

قطـار می رود…
تو می روی…
تمـام ایستگاه میرود…
و من چقدر ساده ام که سال های سال؛
در انتظار تو،
کنار این قطار رفته ایستاده ام!
و همچنان،
به نرده های ایستگاه رفته؛
تکیه داده ام!

قیصر امین پور