یعنی از یاد نرفته ای
حتی اگر به اشتباه شماره ات را گرفته باشند
ببین دوست من!
در این دنیا خیلی از آدم ها هستند که
شماره شان حتی به اشتباه گرفته نمی شود...
*شعر عنوان از وحشی بافقی :
در مانده ام به درد دل بی علاج خویش / و ز بد مزاجی دل کودک مزاج خویش
به حال سعدی بیچاره
قهقهه چه زنی!
که چاره در غم تو
های
های
میداند...
*عنوان از مولانا جلال الدّین محمّد بلخى:
سیر نمی شوم ز تو نیست جز این گناه من / سیر مشو ز رحمتم ای دو جهان پناه من
یار این طایفۀ خانه برانداز مباش
از تو حیف است، به این طایفه دمساز مباش
می شوی شهره به این فرقه هم آواز مباش
غافل از لعب حریفان دغا باز مباش
به که مشغول به این شغل نسازی خود را
این نه کاری‌ست مبادا که ببازی خود را
وحشی بافقی
*این شعر از حضرت حافظ هم به دلم بود بذارم:
شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه / شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
*ببینید و بخوانید و لذت ببرید! :) من که دوست دارم این وبلاگ رو شمارو نمیدونم! ببخشایید اگر دیر به دیر پست میذاریم ولی..
کـارم چو زُلف ِ یار پـَریشـانُ و دَرهـَم است..
قاآنی:
اي تيره زلف درهم اي نافه تتاري / کار من ازتو درهم روز من از تو تاري
حرف
حرف ِ او بود
چون دوستش داشتم
آخرین بار گفت :
از این به بعد
قرار، بی قرار!
حرف
حرف ِ او بود
از آن به بعد
من
بیقرار
بیقرار
بیقرار...
*عکس از اینستاگرام amir.ali_gh
دستم نمی رسد به بلندای چیدنت
باید بسنده کرد به رویای دیدنت
یوسف ترین عزیز جهان هم که باشی ام
در سینه آتشی است به داغ خریدنت
بالاتر از نگاه منی! آه! ماه من!
دستم نمی رسد به بلندای چیدنت
+ عنوان :
دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت
ای ماه با که دست در آغوش می کنی
در ساغر تو چیست که با جرعه ی نخست
هشیار و مست را همه مدهوش می کنی ( هوشنگ ابتهاج )
یا دست بر این قلب ِ پریشان شده بگذار
یا جمع کن آن موی پریشان شده ات را
سجاد رشیدی پور
تمام مزرعه از خوشه های گندم پُر
و هیچ دست تمنّا
دریغ سنبله ها را درو نخواهد کرد
دروگران همه پیش از درو
- درو شده اند...
حمید مصدق
كامل شعر
تصوير از اينستاگرام hodab315
* نوشته بودم:
کسی را بگویید
داس بیاورد
دانه های اندوه در دلم
بارور شدند
کسی را بگویید
برداشت کند این محصول را…
مزرعۀ سینه ام را باید آتش بزنم
باید محصول تازه ای بکارم...
زندگی می گفت
از هر چیز
مقداری به جا می ماند!
دانه های قهوه در شیشه،
چند سیگار در پاکت،
و کمی درد در آدمی ...
"تورگوت اویار"
پ.ن: عنوان پست از سعدی شیرازی
فریاد من از دست غمت عیب نباشد / کاین درد نپندارم از آن من تنهاست
این بیت هم به تصویر میآمد به گمانم:
ناله را هرچند میخواهم كه پنهان در كشم....سینه میگوید كه من تنگ آمدم، فریاد كن
من طعمِ دردِ برگ را چشیده ام
آن زمان که زیر پای تو له شدم
آن زمان که دست های من از تمام شاخه های این زمین جدا شدند
آن زمان که روی شانه های باد گم شدم
های با توام به زیر پای خود نگاه میکنی؟
های با توام به حرف های من گوش می دهی؟
حامد عسگری
همراهی تصویر و شعر از اینجا
بعد از آن شب بود،
که انسان را همه دیدند
با بادکنکِ سَرَش
که بزرگُ بزرگتر میشد به فوتِ علم
و تماشاچیان تاجر،
تخمین می زدند که در این استوانۀ بزرگ
می شود هزار اسبُ الاغ را
به هزار آخور پُر از کاهُ علوفه بست
و همه دیدند که آن شب او
انگشتر اعتقاد به سپیدارها را
از انگشتِ خود بیرون کشید!
با کلاهی از یال شیر،
بارانی یی از پوستِ وال،
شلواری از چرم کرگدن،
کفشی از پوست گاومیش،
موهایی از یال بلندِ اسب،
دندانهایی از عاج فیل
و استخوانهائی همه از طلای ناب
و قلبش....
تنها قلبش قلبِ خود او بود!
کندوی نو ساخته ای
که زنبورانش در دفتر ِ شعر ِ شاعری،
همه سوخته بودند
به آتش گلهای سرخُ زرد!
حسین پناهی
وقتی تو نیستی
نه هست هایِ ما چونان که بایدند
نه باید ها
هر روز بی تو، روز مباداست!
آیینه ها در چشمِ ما چه جاذبه ای دارند؟!
آیینه ها که دعوتِ دیدارند
دیدارهایِ کوتاه
تو
یک عذرخواهی
به بالش من بدهکاری!
بس که هر شب
چنگ میزنم
نبودنت را...
سلاخي ميگريست
به قناري ِ كوچكي دل باخته بود
ا.بامداد
وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود
با سار ِ پشت پنجره جایم عوض شود
پروردمت به ناز که بنشینمت به پای
ای گل چرا به خاک سیه می نشانیم...
مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم خفقان
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم
آه؛
میخواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد
من به فریاد همانند کسی
که نیازی به تنفس دارد
مشت می کوبد بر در
پنجه می ساید بر پنجره ها
محتاجم...
* عنوان، مطابق این لینک از شعری از امیرخسرو دهلوی ست. و مطابق این لینک هم در شعری دیگر آمده.
گفته بودی:
"عاشق شو ارنه روزی؛ کار جهان سر آید..."
یادمان بود...
حواس مان هم بود که گفته بودند:
همین روزها، شاید شاید
دنیا بساط ش را جمع کند و تمام.
اما چه میتوانستیم کنیم؟
به قول خودت که:
"عاشقی نه به کسب است و اختیار..."
ما را چه به این حرف ها؟
جهان هم بالاخره یک روز تمام میشود
امروز که نشد، شاید فردا
و لابد، ما همچنان به دردِ بی عشقی دچار!
دلنوشته ها(نجوا رستگار)
ت.ن: میگفتند طبق پیشگویی ها، 21 دسامبر، آخر دنیا ست. تمام میشود... نشد.
اما این طرح، خیلی خووب بود... دلم نیامد اینجا نیاورمش. گفتم کمی هم خطابه به جناب حافظ بنویسم، بد نیست :)اصل طرح هم اینجاست، بی حرف های اضافه من. گویا ایده هم از جناب پاک ضمیر.
* شعر عنوان، برگرفته از شعر رهی معیری ست، با تغییری اندک
* اینجا هم همین پست آمده.
دیگر حالَ‌م از حرف‌های عاشقانه به هم می‌خورد،
وقتی هر شب، توویِ شیشه‌ی سردِ مانیتور،
باید به چشم‌های سردِ شیشه‌یی‌ت زُل بزنم
و بگویم: دوستت دارم!
