دفتر خاطراتِ من و یاد تو

کـاش دفتـر خاطراتــم؛
چراغ جادو بود،
تا هر وقت از سـرِ دلتنگی؛
به رویش دست می کشیدم؛
تــو از درونش،
با آرزوی من، بیرون می آمدی...

ناشناس

من و برگها؛ هر دو آواره در باد...‏

بادی که وزید
همه چیز را برد
جز یاد تو را
که گردگیری کرد!‏

قدسی قاضی نور

از "مثل یک حباب آبی"