بند نمی آیند...‏

                 نه زخمِ کهنه بند می‌آید،
                 نه برفِ پشت پنجره،
                                          نه خاطرات تو...

سیدعلی میرافضلی

خاطرات گمشده

باد برف همه جا بود

سوزی اما در کار نبود
و
             این خاطره ها بودند که هر بار کمرنگ تر می شدند...
...
و برف بود و بس
و ردپایی مبهم
و پایان ردپا
آغاز دره بود...

سبحان معظمی

ردّپای خاطرات...

دنیا کوچکتر از آن است

که گم شده ای را در آن یافته باشی

هیچ کس اینجا گم نمی شود

آدم ها به همان خونسردی که آمده اند

چمدانشان را می بندند

و ناپدید می شوند

یکی درمه

یکی در غبار

یکی در باران

یکی در باد

و بی رحم ترینشان در برف

آنچه به جا می ماند

ردّ پایی ست

و خاطره ای که هر از گاه پس میزند

 عباس صفاری

من و برگها؛ هر دو آواره در باد...‏

بادی که وزید
همه چیز را برد
جز یاد تو را
که گردگیری کرد!‏

قدسی قاضی نور

از "مثل یک حباب آبی"

ایستگاه انتظار

قطـار می رود…
تو می روی…
تمـام ایستگاه میرود…
و من چقدر ساده ام که سال های سال؛
در انتظار تو،
کنار این قطار رفته ایستاده ام!
و همچنان،
به نرده های ایستگاه رفته؛
تکیه داده ام!

قیصر امین پور

بازگرد ای خاطرات کودکی

بازگرد ای خاطرات کودکی
برسوار اسبهای چوبکی

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن ماناترند

درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند اموز روباه وخروس
روبه مکارو دزد وچاپلوس

روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود

باوجود سوزو سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید

تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر از تصمیم کبری می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود
برگ دفتر ها به رنگ کاه بود

همکلاسی های درد ورنج وکار
بچه های جامه های وصله دار

بچه های دکه سیگار سرد
کودکان کوچک اما مرد مرد

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود وتفریقی نبود

کاش میشد باز کوچک می شدیم
لااقل یک روز کودک می شدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچها که بودش روی دوش

ای دبستانی ترین احساس من
بازگرد این مشقها را خط بزن

ناشناس